Punkty turystyczne na trasach

Najstarszy zachowany most żelazny we Wrocławiu. Początkowo drewniany, zwodzony, od 1861 roku - żelazny. Pierwotnie zwieńczony był Bramą Piaskową, której już nie ma.

Przy moście znajdował się początkowy punkt pomiarowy tzw. mili wrocławskiej, miary używanej we Wrocławiu od XIII wieku. Końcowy punkt pomiarowy znajdował się na Psim Polu. Mila wrocławska to 6700 metrów (11 250 łokci).

Miary odległości wyznaczano kiedyś na podstawie odległości, jaką da się przejść w ciągu godziny marszem.

Wyspa w XIII w. należała do zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. Wybudowali tu młyn św. Macieja, opisywany już w roku 1254. To był najstarszy młyn w mieście.

Na wyspę prowadzi most św. Macieja z 1880 r.
Ma długość: 15,75 m, szerokość: 7,5 m

Nazwa wyspy Tamka wzięła się od małej tamy, która znajduje się nieopodal. Natomiast Wielka Tama to Jaz Elektrowni Wodnej Wrocław II.

W roku 1387 uruchomiono Wielkie Koło, zwane od 1445 Domem Wody lub Czerpalnią Wielką. Stało ono u wylotu dzisiejszych ulic Odrzańskiej i Rzeźniczej. To pierwsze w Polsce instalacje wodociągowe. Kołem takim pobierano z rzeki wodę i wlewano do dużych koryt. Potem grawitacyjnie była ona rozprowadzana przez wodociągi.

Wraz z upływem lat pojawiały się kolejne koła wodne, w tym czerpalnia wody Macieja na wyspie Tamka w 1534 r., czy Czerpalnia Kocia, wybudowana w 1596 przy nieistniejącym już kanale w rejonie placu Dominikańskiego.

Na nabrzeżu koło mostu św. Macieja mieszka zagadkowy kot, drugi taki, identyczny, mieszka koło mostu Piaskowego.

Pomnik Powodzianka powstał
rok po powodzi Tysiąclecia (1997 r.). Jest podziękowaniem dla wolontariuszy ratujących książki i cenne manuskrypty m.in. z Biblioteki Uniwersyteckiej.

Autorem rzeźby jest Stanisław Wysocki, którego dwie rzeźby zdobią m.in. pokłady najbardziej luksusowego statku pasażerskiego na świecie – Queen Mary II.

W miejscu, które jest obecnie siedzibą Uniwersytetu Wrocławskiego, stał średniowieczny zamek piastowski, z którym wiąże się legenda uniwersyteckiego ducha. W zamku doszło do zbrodni, ojciec zamordował swoją córkę Elżbietę, która chciała uwolnić swojego ukochanego z lochów ojca. Teraz Elżbieta straszy podobno studentów jako Biała Dama.

W 2018 roku pod Uniwersytetem odkryto piwnice, które mogą być pozostałością tego właśnie zamku lub piwnic Akademii Jezuickiej, w których przetrzymywano studentów niepokornych wobec władz uczelni.

Podczas konserwacji Auli Leopoldina odkryto na sklepieniu aniołka, który ma sześć palców w lewej stopie (Henryk Pobożny, książę Wrocławski, też miał 6 palców w jednej stopie).
Tam też znajduje się najpiękniejszy wizerunek mitycznego boga Odry, Viadrusa (w "Geografii" Ptolemeusza Odra nazywana jest Viadrus fluvius).

Pierwotny projekt budynku przy Odrze (Collegium Maximum) zakładał 3 wieże, ze względów finansowych powstała jedna, Wieża Matematyczna (Astronomiczna). Gmach ma 171 m, a miał mieć ponad 200 m i wyglądać tak: (foto).

Pierwszy rząd okien po prawej jest namalowany. Są to tzw. okna iluzoryczne, czyli okna, które posiadają wszystkie zewnętrzne atrybuty okna (np. zdobienia i rzeźby - dlatego trudno je zauważyć), ale zostały zamurowane lub w ogóle nigdy nie było ich w planie ze względu na wewnętrzny układ pomieszczeń. Szyby i ramy są wtedy malowane dla zachowania symetrii i estetyki budynku z zewnątrz.

W podziemiach hali mieszczą się piwnice o wys. 3,7 m.

Wybudowana na miejscu dawnego Arsenału Piaskowego. W elewację północną hali (od ul. Św. Ducha) zostały wmurowane kule armatnie pochodzące z Arsenału Piaskowego, znalezione podczas budowy hali. Trzy z nich widoczne są nad oknami wieży.

Bliźniacza hala targowa przy ulicy Zielińskiego/Kolejowej została wyburzona w 1973 roku.

W XIII w. mieścił się na niej młyn Feniks, a tuż obok na wyspie Piasek stał młyn Maria. Wyglądały trochę jak bliźniaki trzymające się za ręce nad wodą. Oba wielokrotnie trawił ogień. Ostatecznie w XIX w. zostały zlikwidowane, a pozostałości obu młynów dziś nazywa się po prostu młynem Maria.

Długi czas znajdowały się tu mieszkania młynarzy, był na niej mały browar i Szkoła Młyńska.

Na Wyspie Młyńskiej znajduje się ul. Wyspa Słodowa. Hotel Tumski posługuje się właśnie adresem Wyspa Słodowa 10, mimo że tak naprawdę mieści się na Wyspie Młyńskiej.

Nazwa pochodzi od średniowiecznej św. Klary (XII/XIII w., Włochy). W miejscu obecnego mostu św. Klary stały 3 młyny należące do Klarysek.

My przepływamy przez tzw. powodziowy upust Klary, prawdziwy Upust Klary jest obok.

Kanały między wyspami Słodową a Bielarską były przystosowane do pracy czterech kół młyńskich w każdej rynnie. Dno na długości około 48 m wyłożono płytami granitowymi. Na ścianach rynien widać pozostałości żeliwnych konstrukcji kół wodnych, a przy wlotach wgłębienia, które służyły niegdyś konstrukcjom zasuw odcinających i regulujących dopływ wody na koła młyńskie.

Młyny zostały wysadzone w powietrze w 1975 r., który paradoksalnie ogłoszony był "Rokiem Ochrony Zabytków".
Są jednak widoczne w kadrach filmu z 1971 r. "Złote Koło".

Poprzedni most w tym miejscu nazywał się mostem Bożego Ciała, potem Przedtumskim.

Był środkowym ogniwem tzw. Długich Mostów, ciągu mostów: od mostu Piaskowego, przez właśnie mosty Młyńskie, po most Fortuna, który zlikwidowano, w czasie przekształcania wyspy św. Klary.

Około XIV w. pewien mieszczanin znany jako Mikołaj z Nysy, sprzedał Młyn Maria za 237,5 grzywien, czyli około 42 kilogramów srebra.

Była to kwota, za którą można było kupić mniej więcej 170 koni albo ponad 700 niewolników – bo w tamtym okresie też byli na sprzedaż. Niewolnictwo w Polsce miało zakończyć się w XIII wieku, jednak w praktyce pewne formy niewolnictwa istniały nadal.

Oblicza się, że od wieku XVI do początków XX w całym wrocławskim systemie kanałów i jazów pracowało średnio od 45 do 60 kół młyńskich napędzających różne urządzenia przemysłowe.

W 1423 roku w trakcie procesji Bożego Ciała, wtedy jeszcze jako most drewniany, zawalił się pod naporem wiernych i kilkadziesiąt osób utonęło w Odrze. Odbudowano most jako kamienny.

Podobno to na tym moście zaręczyli się Mieszko I i Dobrawa. Dlatego most nazywa się Mostem Zakochanych.
To nie jest prawdą. Faktycznie zaręczyli się na Ostrowie Tumskim, ale w Poznaniu.

Jednak nazwa została, a miasto co jakiś czas usuwa z mostu nawet 0,5 tony kłódek.

Ostrów Tumski posiadał swoiste prawo, które obowiązywało wszystkich świeckich przybywających na wyspę, włącznie z głowami koronowanymi. Każdy miał obowiązek zdjęcia nakrycia głowy już przy wejściu na most Tumski, gdzie znajdował się słup graniczny małego "państwa kościelnego".

W 1807 r. zasypano koryta niektórych rzek i fos. Wtedy właśnie Ostrów (to słowo znaczy "wyspa") przestał być wyspą.

Słynny wrocławski latarnik, jako jedyny w Polsce codziennie zapala i gasi około 100 gazowych latarni działających od 1847 roku na terenie Ostrowa Tumskiego.

Znajdująca się na Ostrowie Tumskim rzeźba jest największą na świecie figurą św. Jana Nepomucena.
Wg legendy, król Czech Wacław IV podejrzewał swoją żonę o zdradę, a Nepomucen - jej spowiednik - nie wyjawił jej grzechów, za co ukarano go torturami i śmiercią w 1393 roku.
Wśród głów aniołów tej rzeźby, przedstawionych tradycyjnie z kręconymi loczkami, zobaczyć można dwie głowy zupełnie łyse. Wyrzeźbił je Gotfryd, uczeń rzeźbiarza. Są to podobizny jego synka.

Przez 306 lat Ostrów Tumski dawał schronienie przestępcom – na jego terenie sąd miejski nie mógł ich ścigać. Każdy, kto złamał prawo świeckie, znajdował azyl na wyspie.

Winobluszcz rosnący na budynku jest stale pielęgnowany, podlewany, nawożony, a w miejsce starszych roslin dosadzane są młode.

W Muzeum znajduje się część słynnego skarbu średzkiego znalezionego w Środzie Śląskiej. Jest to jedno z najcenniejszych znalezisk archeologicznych XX wieku w Europie, warte 250 mln zł.

Pierwszą część skarbu znaleziono w 1976 r. za zegarem ratuszowej wieży, drugą dwa lata później podczas kopania fundamentów pod plebanię, trzecią pod starówką w 1985 r. W 1988 znowu znaleziono część skarbu podczas budowy fundamentów.

Wiele przedmiotów zostało rozkradzionych przez przechodniów, a poszukiwacze skarbów ciągnęli do Środy Śląskiej z całej Polski. Znajdowali elementy skarbu nawet na wysypiskach śmieci.

Wcześniej drewniany most Czteropfenigowy, nazywany tak przez mieszkańców z powodu opłat pobieranych przy wejściu przez zakon Paulinów.

Wytrzymał 20 lat, bo w 1875 r. uszkodziła go kra. Zastąpiono go mostem stalowym, który otrzymał imię niemieckiego pisarza Gottholda Lessinga. Był wtedy drugim najdłuższym mostem w mieście.

Budynek powstawał na terenie XIX-wiecznej gazowni w czasie II wojny światowej jako gmach dla najwyższych władz miejskich.

Powierzchnia użytkowa całego budynku to ponad 26 tys. m², w tym 800 gabinetów. Budynek posiada 3 dziedzińce wewnętrze, dziedziniec centralny ma powierzchnię ponad 600 m²., dwa duże dziedzińce skrajne są ponad dwa razy większe. W 2018 roku dziedziniec centralny został zadaszony specjalną metalową i szklaną konstrukcją, która waży około 60 ton.

W reżimach totalitarnych takie monumentalne budynki były świadectwem kontroli aparatu urzędniczego nad życiem każdego człowieka. Miały onieśmielać, wzbudzać strach i podporządkowanie.

Duża część filmu "Morderca zostawia ślad" (1967) dzieje się wokół i we wnętrzu budynku Urzędu. To w tym filmie ostatnią swoją rolę zagrał Zbigniew Cybulski, który zginął tragicznie we Wrocławiu jeszcze przed ukończeniem filmu.

Most Grunwaldzki oddano do użytku dokładnie
10.10.1910 roku.
Istnieją legendy, które twierdzą, że konstruktor mostu powiesił się na nim z powodu rzekomych błędów obliczeniowych. To nie prawda. Zmarł przed oddaniem mostu do użytku z przyczyn naturalnych.

Most Grunwaldzki miał zostać wysadzony pod koniec II wojny światowej. Na jego linii, aż do mostu Szczytnickiego Niemcy zaczęli budować pas startowy o dł. 1,3 km i szerokości 300 m. Most utrudniałby starty samolotów. Naloty rosyjskie przeszkodziły w tych planach, wyburzono jedynie wieżyczki mostu. Z pasa wystartował tylko jeden mały samolot. Tuż przed kapitulacją miasta uciekał nim naczelnik Dolnego Śląska, Karl Hanke. Podczas budowy pasa zginęło 13 tys. więźniów i Wrocławian.

Pod mostem wisi lalka. Są dwie legendy na jej temat. Jedna twierdzi, że jest to uczczenie pamięci nastolatki, która popełniła na moście samobójstwo, a druga, że to żart firmy remontującej most.

Domy na wodzie to nie nowość. Przed wojną takich konstrukcji cumowano we Wrocławiu nad Odrą całkiem sporo (patrz. zdjęcie). Były to m. in. warsztaty, łaźnia dla kobiet, obiekty mieszkalne.

Całkowity koszt budowy Polinki to około 12 mln zł. Kolejka gondolowa łączy główny kampus politechniki z gmachem Geocentrum, znajdującym się z drugiej strony Odry.

Były już wypadki. W 2014 jedna z barek przewoziła koparkę z podniesionym ramieniem. Ta uderzyła w jeden z wagoników i go uszkodziła. Nikomu nic się nie stało.

Budowa Kanału Opatowickiego, będącego kanałem żeglugowym skracającym, spowodowała powstanie Wyspy Opatowickiej, której wielkość wynosi 0,4 km².

Na terenie wyspy znajduje się park linowy, tzw. "małpi gaj". Wyspa objęta jest ochroną indywidualną w formie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego (rodzaj ochrony krajobrazu). W zachodnim narożniku znajduje się tzw. Amfiteatr, obecnie bardzo zniszczony.

Wyspa jest tłem powieści Marka Krajewskiego „Widma w mieście Breslau”.

Jakieś 80 m na wschód od jazu Opatowickiego znajduje się zatopiony stary jaz Opatowice. Ponad wodą widoczny jest tylko zarośnięty filar tego jazu.

To dość pechowe miejsce, utopił się tu kajakarz, 2 osoby na motorówce, a duża barka zerwała się z cum i została rzucona w jaz przez silny nurt rzeki, gdzie się zaklinowała -> film

Najstarsze ZOO na ziemiach polskich.

W okresie 1971-2001 transmitowano w ogólnopolskiej telewizji program o zwierzętach z wrocławskiego ZOO pt. Z kamerą wśród zwierząt, prowadzony przez słynną parę Gucwińskich.

Żyje tu około 14 tys. zwierząt, przedstawicieli ponad 1100 gatunków. ZOO posiada najbogatszą kolekcję gadów i płazów w Europie

Największą atrakcją jest Afrykarium. To 15 mln litrów wody za 48 mln euro, w której żyją zwierzęta zamieszkujące Czarny Ląd - od plaży Morza Czerwonego po dżunglę Kongo. Płaszczki dosłownie "przefruwają" nad głowami zwiedzających.

Afrykarium zostało ogłoszone w 2014 r. czwartym cudem świata wśród ekspozycji ogrodów zoologicznych na całym świecie.

W XII wieku należała do Piotra Włostowica – pierwszego polskiego „komandosa” w tajnej służbie Bolesława Krzywoustego.

Spis własności Kościoła NMP na Piasku z roku 1193 wymienia imiona sześciu przekazanych klasztorowi przez Piotra Włostowica zakupieńców (niewolników).

W pobliżu mostu Piaskowego stoi gmach starej Biblioteki Uniwersyteckiej. Na elewacji od strony rzeki widoczne są w tzw. oknach iluzorycznych dwie namalowane postacie. To portret Wilhelma Korna (księgarz i wydawca książek uhonorowany przez UWr tytułem doktora honoris causa) i Edyty Stein (ateistka, która wstąpiła do Karmelitanek Bosych, filozofka, naukowiec, patronka Europy, znana jako św. Teresa Benedykta).

W 1792 roku między wyspą Piasek a wyspą Daliową powstała pierwsza wrocławska śluza – śluza Piaskowa.

Na wyspie tuż przy Odrze znajduje się żywy pomnik "Arena". Jest to drzewo wkopane korzeniami do góry w okręgu z ławkami. Korzenie co roku wiosną są malowane przez studentów ASP na zielono ->lokalizacja rzeźby (mapa)

Część Fosy Miejskiej. Zatoka powstała po częściowym zasypaniu fosy. Przed wojną również był tu port gondoli i kajaków.

W zatoce funkcjonuje Tawerna zbudowana na barce.

Dawny areszt wojskowy, zbudowany na terenie Wartowni Odrzańskiej w latach 1859-60. Przed budynkiem, od strony Odry, tuż naprzeciw wyspy Słodowej, stała szubienica, na której wieszano dezerterów armii pruskiej.

Jeszcze pod koniec lat pięćdziesiątych XX w. podziemnymi korytarzami wykonanymi przez obrońców Festung Breslau, można było przejść od pl. Bema do początków ul. Bolesława Drobnera.

Część Bramy Przeciwpowodziowej zabezpieczającej Kanał Miejski przed wodami powodziowymi i wezbraniowymi.

Rozwiązania technologiczne zastosowane przy budowie Bramy Przeciwpowodziowej są wzorowane na rozwiązaniach zastosowanych w urządzeniach obsługujących Kanał Panamski, zaprojektowanych przez Gustava Eiffla (tego od wieży Eiffla w Paryżu).

Powódź tysiąclecia to potoczna nazwa powodzi, która przeszła w lipcu 1997 roku przez południową i zachodnią Polskę, Czechy, wschodnie Niemcy (Łużyce), północno-zachodnią Słowację oraz wschodnią Austrię.

Na terenie Polski zginęło 56 osób, a szkody oszacowano na ok. 3,5 miliarda dolarów.

W wielu punktach Wrocławia można znaleźć tablice upamiętniające tę powódź.

Na wysepce rozdzielającej kanał Żeglugowy i rzekę stoi kilkumetrowej wysokości stalowy krzyż dziękczynny, na którym na pamiątkę Powodzi Tysiąclecia zaznaczono farbą poziom wody, jaki osiągnęła rzeka w czasie kulminacji fali powodziowej 12-13 lipca 1997.

Odcięta od lądu przez Przekop Szczytnicki.
Po przeciwnej stronie Przekopu znajduje się największy we Wrocławiu kompleks budynków dydaktycznych Politechniki (główny kampus).

Wrocławski Węzeł Wodny jest uważany za jeden z najbardziej skomplikowanych i unikatowych węzłów w Europie.

Most nazywano też Ceglanym lub Przepustkowym. Tę ostatnią wizytówkę zawdzięcza epidemii dżumy w 1704r., podczas której ustawiono na moście punkt kontroli przepustek uprawniających do przekraczania granic miasta.

Jest jedną z najpiękniejszych stalowych budowli inżynieryjnych we Wrocławiu. Jest wsparty na dwóch blokach granitowych, nad którymi ustawiono cztery obeliski z czerwonego piaskowca.

Dwa lata, od 1914 do 1916 roku, trwała budowa części środkowej i wschodniej. Nazywano je wtedy mostem Hindenburga. Część zachodnia powstała w latach 1927-28. Do 1945 r. nosiła nazwę mostu Psiego Pola.

Do roku 2008 przeprawa mostami Warszawskimi była konstrukcją składającą się trzech mostów, a po rozbudowie z lat 2007/2008 mostów jest pięć, więc to cała rodzina mostów. Nowy most nie jest – w odróżnieniu od starego – zestawem trzech, tylko dwóch mostów, dlatego mostów jest pięć, a nie sześć.

Przed browarem stoi willa pierwszego właściciela i twórcy browaru: Carla Scholtza, a na terenie pozostały tylko dwa budynki pionu administracji i zbożownia. Reszta została już wyburzona.

Ważony był tu kultowy wrocławski Full, popularny Piast, Dark Bier, Haase, Pils czy Porter.

W czasach PRL piwo było dość trudno dostępne, więc przed bramą Piasta co dzień ustawiała się kolejka chętnych. Można było tam dostać piwo bezpośrednio z nalewaka. Przychodziło się z własną butelką, a nawet, gdy była większa potrzeba, z kanistrem.

Koniec działalności: 2004 (przejęcie przez Carlsberg)

Elewator służył do przeładunku i przechowywaniu zboża transportowanego żeglugą śródlądową. W 2007 r. obiekt został sprzedany hiszpańskiej spółce Torca East.

Elewator ma szczególny wystrój architektoniczny, modernistyczny herb na elewacji północnej, małe okna we wnękach. Poza tym jest jednym z dwóch starych elewatorów, które zostały we Wrocławiu, bo ten na Sołtysowicach został już wyburzony.

Powstała w 2009 r. przy Kępie Mieszczańskiej.
W tym miejscu wcześniej funkcjonowała restauracja "Między Mostami", zbudowana częściowo na pokładzie przycumowanego do brzegu wyspy statku. Kiedy zaczęto ją wykorzystywać w programach reality show „Bar” zmieniono jej nazwę na „Bar”. Wyburzona w maju 2006 r.

Zabudowa Kępy Mieszczańskiej została zrujnowana w czasie oblężenia Festung Breslau na początku 1945, nadawała się więc do kręcenia filmów wojennych – m.in. na ul. Witolda kręcono w 1964 plenery do filmu „Giuseppe w Warszawie”.

Polski instytut naukowy i kulturalny, posiadający w zbiorach bibliotecznych np. rękopis Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, rękopisy Słowackiego, Sienkiewicza, Żeromskiego i wiele cennych starodruków.

Wiele dzieł i dokumentów zostało zrabowanych podczas wojny i nigdy do nas nie wróciło. Szacunkowa wartość rynkowa wszystkich dzieł sztuki zrabowanych przez Niemców i Rosjan w Polsce w latach 1939–1945 wynosi 30 mld dolarów.

Po wojnie zbiory Ossolineum trafiły do obecnego budynku Ossolineum. Wcześniej był to budynek Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. Jest to jedyny rzymskokatolicki zakon męski utworzony przez kobietę, św. Agnieszkę z Pragi, która była czeską królewną i oczywiście Klaryską (XIII w.).

Św. Agnieszka mieszkała przez krótki czas w Trzebnicy, gdzie przygotowywała się do małżeństwa z jednym z synów Henryka Brodatego, księcia Wrocławskiego obłożonego klątwą przez biskupa wrocławskiego Tomasza I za zniszczenie dóbr kościelnych. Nic ze ślubu nie wyszło, bo dwóch synów Henryka przedwczesnie zmarło, a trzeci wziął ślub ze starszą siostrą Agnieszki.

Pierwszy most w tym miejscu służył jako prywatny dojazd do zlokalizowanej na Osobowicach cegielni.

Potem został przejęty przez miasto. Pobierane było na nim myto, stąd jego pierwsza nazwa Most Groszowy. Na jego miejscu stanęły z czasem nowe duże mosty z otwartymi od strony chodnika wieżyczkami, które miały służyć jako przechowalnie narzędzi dla służb drogowych. Wieżyczki zlikwidowano po wojnie.

Najmniejsza z zespołu odrzańskich wysp wschodnich, kiedyś gęsto zabudowana kamienicami. Oddzielona sztucznie od wyspy Piaskowej podczas budowy śluzy Piaskowej

Obecnie stoi na niej rzeźba Oskara Zięty „Nawa”, największa z wolno stojących wrocławskich rzeźb (6 m na 15 m). Składa się z 35 stalowych łuków uformowanych sprężonym powietrzem. Otrzymała nagrodę German Design Award 2020.

Barka zbudowana została na miejscu, przypłynęła jako zwykła barka towarowa. Nie przepłynie pod mostami w tej postaci, więc gdyby powtórzyła się powódź Tysiąclecia trzeba byłoby ją rozebrać.

Rzeźba „Atom” została odsłonięta w 1975 r. Jest zbudowana ze zbrojonego betonu, ale ma bardzo cienkie ściany i jest pusta w środku.

Jej lokalizacja nie jest przypadkowa, w otoczeniu znajdują się uniwersyteckie wydziały nauk ścisłych i przyrodniczych: Chemii, Biotechnologii oraz Matematyki i Informatyki.

Po lewej znajduje się nowa Biblioteka Uniwersytecka. Kosztowała ponad 230 mln zł. Mieści około 4 mln woluminów. Ich przeniesienie ze starych lokalizacji do nowej Biblioteki trwało w sumie 6 lat.

Budowa Biblioteki Uniwersyteckiej rozpoczęła się w 2003 roku i miała kosztować ponad 200 mln zł. Okazało się, że przetarg na głównego wykonawcę był ustawiony. Zarzuty korupcji usłyszeli pracownicy firmy budowlanej oraz uczelni.

Muzeum na statkach:
- na zabytkowym Nadborze, holowniku parowym z 1949
- Wróblinie, pływającym dźwigu z 1939 roku
- wyremontowanej barce Irena z 1936 roku.

Jedyne takie w Polsce.

Wieża na terenie MPWiK ma 40 m wysokości.

Była to pierwsza miejska wieża i jeden z głównych elementów centralnego systemu wodociągowego.
Instalacje pomp zajmują aż trzy piętra.

Wieża posiada więc najwyższe w Polsce spiralne schody żeliwne, zdobione motywami roślin wodnych. Maszyneria podtrzymywana jest na korynckich kolumnach. Atrakcją są maszyny parowe Ruffera z 1879 roku, wyposażone w dwa koła zamachowe o średnicy 7,5 metra.

Dzięki wieży woda miała trafić aż do 200 tys. mieszkańców miasta. Woda nie nadawała się jednak do bezpośredniego spożycia. Punkty jej odbioru oznaczone były ostrzeżeniem "Woda nie do picia".

Powstanie zakładu wodociągowego na Grobli oznaczało dla mieszkańców pierwsze opłaty za dostarczenie wody do mieszkań.

Wzdłuż ul. Na Grobli powstawała ogromna ilość kompleksów rozrywkowych z hotelem, restauracją, ogrodem, przystanią, koncertami itp, zwanych etablissement. Jeden z nich, etablissement „Wappenhof” powstał w 1881 roku w narożniku dróg Rakowieckiej i Na Grobli. Podczas II wojny światowej w kompleksie „Wappenhof” funkcjonował obóz jeniecki. Obecnie na miejscu dawnego „Wappenhof” zlokalizowane są budynki Instytutu Niskich Temperatur.

Pod adresem Na Grobli 49 (dokładnie tam, gdzie dziś jest Rancho) również znajdował się taki etablissement, nazywał się "Zedlitz”.

Zedlitzowie wywodzą się z Serbów łużyckich. Przybyli na Dolny Śląsk w XII wieku jako rycerze, zatrudniając się u książąt piastowskich.

Zatoka i układ wałów powodziowych powstały w 1934 roku w czasie prac przy regulacji Odry. Plany przewidywały wykorzystanie zatoki na port łodziowy.

W bliskim sąsiedztwie przystani znajduje się szereg atrakcji turystycznych jak ZOO, Hala Stulecia, Park Szczytnicki z fontanną multimedialną i Ogrodem Japońskim.

Wybudowanie na początku XX w. nowych kanałów wodnych na północnym zachodzie Wrocławia spowodowało utworzenie tzw. Wielkiej Wyspy (Biskupin, Bartoszowice, Dąbie, Sępolno, Zalesie, Zacisze), która od południa i zachodu otoczona jest wodami Szlaku Bocznego, a od północy i północnego wschodu wodami Kanału Powodziowego.

Na wyspie mieści się ZOO, park Szczytnicki z Ogrodem Japońskim, Stadion Olimpijski i Hala Stulecia z fontanną multimedialną.

Ta fontanna multimedialna jest największym tego typu obiektem w Polsce i jednym z największych w Europie. Jej powierzchnia wynosi ok. 1 hektara. W fontannie zainstalowano prawie 300 dysz, z których tryska woda w formie gejzerów, mgiełki, piany itp. na wysokość nawet 40 m. Tym sposobem tworzy się ogromny ekran wodny, na którym wyświetlane są wizualizacje z towarzyszeniem muzyki i efektów laserowych.

Budynek C13, multimedialna siedziba Zintegrowanego Centrum Studenckiego PWr, wybudowany w latach 2005–2007.

Budynek nazywany jest przez studentów "serowcem". Wielokrotnie nagradzany w konkursach architektonicznych.

Politechnikę Wrocławską ukończyła m.in. Wanda Rutkiewicz. W 1969 przy Politechnice powstał Kabaret Elita, którego członkami byli Jan Kaczmarek, Tadeusz Drozda i Jerzy Skoczylas, studenci Politechniki.

Inspiracją dla układu okien była taśma perforowana z komputera Odra, ale studenci opowiadają historię o nazwisku rektora zakodowanym w ułożeniu okien.

Od 2009 roku w oknach wyświetlany jest od wewnętrznej strony kampusu zegar binarny. Składa się z trzech rzędów po sześć okien każdy. Rząd pierwszy od góry pokazujący godziny podświetlany jest na kolor niebieski. Na drugim o zabarwieniu zielonym wyświetlają się minuty, zaś na trzecim, czerwonym, ukazują się sekundy.

Istnieją dwie:
- Południowa (I) z 1924 roku
- Północna (II) z 1925 roku.

Obie wchodzą w skład Mieszczańskiego Stopnia Wodnego, którego częścią są też dwa jazy i śluza Mieszczańska. Obecnie spad w nich wynosi 5,62 m.

Pierwsze budowle wodne (młyny) powstały w tym miejscu w 1334 roku. Zbudował je na zlecenie gminy bogaty mieszczanin krakowski - Mikołaj Wierzynek. Był to bardzo obrotny średniowieczny kupiec, blisko związany z dworem królewskim Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego.

Jego syn, Mikołaj Wierzynek junior zorganizował
słynną ucztę u Wierzynka (największa impreza średniowiecza) opisaną przez kronikarza Jana Długosza. Gościły tam wszystkie najważniejsze ówczesne koronowane głowy, łącznie z cesarzem Karolem IV. Czasy świetności rodziny Wierzynków skończyły się, gdy wnuk Wierzynka juniora został oskarżony o defraudację funduszy miejskich, a następnie ścięty w 1406 roku.

W zbiorach około 400 tys. woluminów.

Kosztowała około 20 mln zł i stała się powodem ogromnego sporu w mieście ze względu na swój biały kolor, niepasujący do otoczenia. Budynek jest wiernym odwzorowaniem alumnatu (internatu dla kleryków), który powstał tu na początku XVIII w. Odwzorowano wszystko poza kolorami.

Jeszcze wcześniej na tym miejscu stał Bastion Piaskowy, część fortyfikacji Wrocławia.

Najwyższy budynek zabytkowy w mieście, ma 97 m. Uchodzi za pierwszą w pełni gotycką świątynię na ziemiach polskich.

Podczas oblężenia przez Armię Czerwoną twierdzy Wrocław, uległo zniszczeniu aż 70% katedry.

Na wieży od strony południowej, spośród muru wyłania się kamienna przerażona głowa. Z tą głową wiąże się legenda o tragicznych losach dwójki zakochanych: Henryka i Barbary. Dziewczyna była jedyną córką wrocławskiego złotnika, Franciszka. W Barbarze zakochał się ze wzajemnością ubogi czeladnik Henryk, pracownik Franciszka. Ojciec Barbary uważał, że Henryk to marny kandydat na męża, bo zbyt biedny, więc wypędził Henryka. Chłopak dołączył do bandy złoczyńców i dzięki nim stał się bogaty. Wrócił po Barbarę, ale ojcu tym razem nie spodobało się źródło dochodów Henryka, więc ponownie odmówił mu ręki córki. Wściekły Henryk podpalił w zemście dom złotnika. Wszedł na wieżę katedry, by mieć dobry widok na pożar. Wyjrzał z okienka, ale niestety jego głowa utknęła. I tak została tam do dziś z grymasem przerażenia na twarzy.

W tej rezydencji ukryto 80 mln zł (na finansowanie działalności opozycyjnej) wypłacone z konta bankowego NSZZ „Solidarność” tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego w 1981. O tej historii powstał film (link).

Również tu po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się Władysław Frasyniuk, działacz opozycji w PRL.

Największy w Polsce statek pasażerski, zbudowany w stoczni Edgar Andre w Magdeburgu - Rothensee. Pierwotnie nazywał się "Johannes R. Becher", potem „Mecklenburg”, pływa po Odrze od 2017 r. Dwa silniki John Deer o mocy 230 KM każdy oraz generatory o mocy 100 KW. Wratislavia posiada trzy pokłady, na które w sumie zabiera 400 osób. Pływała w Niemczech, na Litwie, Łotwie i teraz u nas.

W 2016 zatonęła koleżanka Wratislavii, „Wiktoria”. Przyczyną była usterka jednego z przewodów dostarczających wodę do toalety. Przez jego uszkodzenie statek zaczął nabierać wody i zmienił się na chwilę w łódź podwodną, ale po wyłowieniu znów pływa.

Nazwa pochodzi od bielarzy, którzy bielili płótna, głównie na szaty dla licznych zakonów istniejących w średniowieczu we Wrocławiu.

W 1741 na wyspie zlokalizowano pierwszą wrocławską parową gorzelnię, czyli wytwórnię spirytusu, likierów i win owocowych H. Henniga. Dotrwała do II wojny światowej. Obecnie wyspa nie ma zabudowań.

Dziś na wyspie stoi rzeźba Sokratesa wykonana w 1993 roku z betonu. Początkowo pokryta była cienką miedzianą blachą, która szybko została skradziona.

Bielarską od wyspy Słodowej oddziela Upust Klary, nad którym stał jeden z młynów św. Klary.

Do XIX w. znajdowało się tam też kąpielisko Kallenbacha (foto), czyli taki ubogi przodek Aquaparku.

Wyspa należąca do Klarysek od średniowiecza do XIX w., dlatego wszystko wokół: mosty, kładki, czy młyny nosiło imię św. Klary. Sama wyspa pierwotnie nazywała się Bielarską, ze względu na pracujących tam bielarzy płótna.
Istniała także wyspa św. Klary, obecnie jest to teren pl. Bema.

Ze starej zabudowy wyspy Słodowej ocalała tylko jedna kamienica, ponieważ dowództwo Festung Breslau ulokowało tu stanowiska artylerii. Wyspa była więc intensywnie bombardowana.

Obecnie Wrocław ma najwięcej mostów w Polsce. Jest ich około 120-140 (zależy jak liczyć).

Jedyny kamienny most to most Oławski. Mówi się, że to najpiękniejszy most Wrocławia. Najwęższy most ma 5,5 m szerokości: most Bartoszowicki.

Najdłuższy most w Polsce to nasz Most Rędziński, ma 1742 m długości. Jest też najwyższy w Polsce, ma 122 m wysokości i 160 want. Łączna powierzchnia mostu to 70 tys. m², więc to największy most żelbetowy na świecie.

Przez miasto przepływa 5 rzek, ale skrupulatni wyliczają w sumie 19 rzek: Odra, Oława, Ślęza, Czarna Woda, Bystrzyca, Oporówka, Kasina, Strzegomka, Dobra, Stara Widawa, Leśna, Widawa, Ługowina, Stabłówka, Ryńka, Brodówka, Zielona, Piskorna, Trzciana.

W zależności od stanu wody w obrębie granic miasta jest nawet 25 wysp, choć oficjalnie jest ich 12.

Odra swoje źródło ma w czeskich Górach Odrzańskich na wysokości 634 m n.p.m. (3x Sky Tower)

Ciekawe stare zdjęcia link.

św. Klara - patronka telewizji - powód: bardzo chora, leżąc w łóżku, zobaczyła i usłyszała mszę w kościele obok prowadzoną przez św. Franciszka, czyli doświadczyła pierwszej transmisji "telewizyjnej".

św. Klara zainicjowała powstanie zakonu Klarysek, zwanego też Paniami Ubogimi. Klaryski we Wrocławiu pojawiły się w XIII w. i szybko stały się jednym z najbogatszych zakonów. Do połowy XIV wieku wstępować tu mogły tylko księżniczki i córki miejscowego rycerstwa.

Siedziba Klarysek mieściła się na obecnym pl. Nankiera, dziś mają tam siedzibę Urszulanki.
To Klaryski nazywały imieniem Klary niemal wszystko dookoła: kładka, most, upust, młyn, wyspa... bo obecny pl. Bema to dawna wyspa św. Klary.

Wrocław posiadał podobno swojego smoka, zwanego Starachem. Imię pochodziło od uczucia przerażenia, które budził swoim pojawieniem się w lokalnych mieszkańcach. Zamieszkiwał park, zwany od jego imienia Parkiem Starachowickim.

Mamy... około 400 krasnali.

Niewielkie rzeźby krasnali są umieszczane we Wrocławiu od 2005, początkowo przez miasto, teraz też przez prywatnych inwestorów. Wywodzą się od malowanych w latach 80. XX wieku graffiti, a następnie happeningów organizowanych przez ruch „Pomarańczowej Alternatywy” ośmieszających system komunistyczny.

Znane są już na całym świecie. Kopie wrocławskiego krasnala Życzliwka stoją w Dreźnie, Reykjaviku, Wilnie, Guadadalajarze, Hradec Kralove i Lwowie, a w Waszyngtonie stoi krasnal Kościuszko.

Niektóre krasnale widoczne są tylko od strony rzeki.

Pierwszym krasnalem, który pojawił się na deptaku ul. Świdnickiej w 2001 roku był Papa Krasnal. To pomnik z brązu upamiętnieniający ruch Pomarańczowej Alternatywy.

Potem w 2005 roku na ul. Świdnickiej stanęły dwa krasnale w klasycznej już postaci, znane jako Syzyfki pchające kulę. I wtedy się zaczęło... Krasnale we Wrocławiu od tego momentu rozmnażają się w sposób niekontrolowany.